AŞKTAN DEM VURMAK LAZIM

Her kimi gördüysem aşktan dem vurdu. Özgürlük mücadelesinden dem vurdu. Haktan adaletten, doğruluktan dürüstlükten dem vurdu. Ahlaktan, adalette dem vurdu. Derken örgütler kuruldu memlekette. Bu haykırışlar örgütler nezdinde yüksek perdeden haykırılmaya başlandı. Benim sahibim de başladı aşktan, adaletten, özgürlük, hak, hukuk, dürüstlükten, dem vurmaya. Bayağıda yüksek perdeden bağırıp çağırdı. Naralarını dünya üstünde duymayan kalmadı. Derken bu savundukları şeylerin çoğu coğrafyamızda olmasa da başka coğrafyalarda gerçekleşti.

O sosyalizm için nara atanlardan bir tanei, yürüken sevgilisine dedi ki;

“Aşkım, sosyalizmi neden ve niçin, nasıl başarıp kurduk biliyor musun?”

Erkek, yan yan sarı saçlı, menekşe gözlü, kırmızılı allar içinde ki eteğine şöyle şöyle bir vurarak gökyüzünün maviliklerinde başka başka sevgiler ararcasına bakan kadına dönerek;

“Sosyalizmi nasıl oldu da kurmayı başara bildik aşkım?”

“Aşktan dem vurarak… Bir amaç uğrunan mücadele edenler aşktan dem vuramıyorlarsa emellerine ulaşamazlar!”

“Aşktan dem vurmasaydık sosyalizmi kuramaz mıydık aşkım?”

Kesin bir dille yanıtladı kırmızılı kadın;

“Kuramazdık!”

Peki sonu ne oldu. Olan oldu. Sosyalizm dedikleri düzenler kuruldu. Katiller, cellâtlar, soyguncular, tecavüzcüler, hak gasp edenler, sömürücüler yani anlayacağın insanlığın ve doğanın ne kadar düşmanı varsa hepsi tarihin o kirli sayfasından silinip atıldı. Oh be dediler. Sosyalizmi kurduk. Artık sınırsız özgürlükler kapımızda.

Bekledik. Bekledik. Gene bekledik. Hatta en çok da ben bekledim. Sosyalizm, benim hayatımda hiçbir değişiklik yapmadı. Hiçbir değişiklik… Ama umutla bekledim. Bekledik… Belki bizim hanemize sosyalizm gelmemiştir. Ama gelecektir. Mutlaka gelecektir. İnsanlar canla başla özgürlükler için mücadele ettiler. Gelecektir. Çünkü sosyalizm gelince tecavüz bitecekti. Tecavüzün her türü doğadan silinecekti.

Vel hâsıl, yani faşizm dedikleri düzende durumumuz ne idiyse, sosyalizmde de aynı durumdaydık. İşkence, sömürü, tecavüz, cinayet gibi şeyler sosyalizmde de devam edip gitti. Hatta daha fazlası oldu. İnsanlığın konforu için, bir bütün olarak doğanın tüm mahlûkatları, bütün kaynakları sadece insanın hizmetine sundu. Kapitalizmde bari egemen sınıfın konforu içim tecavüze uğruyorduk. Sosyalizmde tabanın konforu artınca tecavüze uğrama oranı daha da yükseldi.

Derilerimiz soyuldu. Sütümüz yavrularımıza yetmez oldu. Cesetlerimiz soğuk hava deposu dedikleri morglarda artık aylarca, hatta yıllarca bekletilmedi. Çünkü insan türünün konforuna, damak tadı diye icat edilen en eski dinlerine yetmez oldu. Neden diye soracaklara da şu cevabı peşinen vereyim;

Önceden, yani kapitalizm dedikleri sistemde özel mülkiyetin elinde esirdik. Sosyalizm dedikleri sistemdeyse bütün insanların ortak malı olduk. Yani yaşam hakkımız daha bir vahim durum aldı.

Deri giysiler, kapitalizmde bir lükstü. Sosyalizmde lüks olmaktan çıktı ve deri yetişmez oldu. Bütün yavrularımın derisi yüzülerek insan evladının oturmalık koltuklarına, kollarına takıp salınarak yürüdükleri hanımların çantalarına yetmedi. Başka başka yavruların yaşam haklarına tecavüz etti sosyalizm dedikleri rejim.

Derken insan evladı, 40-50 sene önceki yıktığı kapitalizmi, sosyalizmin içinde inşa etmeyi başardı. Yani anlayacağınız sadece ve sadece sermaye el değiştirdi. Bize tecavüzler, kıyımlar, soy kırımlar, işkence ve aşağılanmalar aynı hız devam etti.

Ben bir inek olarak demem o ki; İnsan evladı sosyalizmi kuracağına şapkasını önüne koyup düşünsün. Hem kendi türünün, hem de doğada var olan bütün türlerin sonunu getirecek bu DAMAK DİNİ’nden vaz geçsinler!

Bu yazıyı mecbaaya gitmeden önce yazıp bırakıyorum.

Vasiyetimdir:

Yaşlandığımdan ötürü insan evladının işine yaramadığım için kesimhaneye gönderilen SARI İNEK!